Historie dawnego haremu część 2
Najwyższą pozycję w haremie miała matka aktualnie panującego sułtana – Valide Sultan. Jako jedyna kobieta w państwie mogła wydawać polecenia wielkiemu wezyrowi.
Poza tym miała wpływ na sułtana, który zasięgał jej rady nie tylko w kwestiach prywatnych, np. w sprawie wyboru żony, czy konkubiny, ale także w sprawach państwowych. Sułtan, jak każdy prawowierny muzułmanin mógł mieć „tylko” cztery żony, reszta kobiet w haremie była więc konkubinami. Małżonki sułtana otrzymywały tytuł kadin, ale po urodzeniu syna zmieniały go na haseki sultan, a w przypadku urodzenia córki – haseki kadin. W dynastiach osmańskich nie przestrzegano zasady dziedziczenia tronu zgodnie ze starszeństwem synów, która regulowała zasady następstwa tronu w dynastiach europejskich. Kolejnym władcą mógł być więc którykolwiek z męskich potomków sułtana, co rodziło rywalizację i konflikty wśród tych kobiet w haremie, którym dane było powić chłopca. Każda marzyła, by w przyszłości zostać Valide Sultan i cieszyć się władzą oraz niezależnością.
Poza tym miała wpływ na sułtana, który zasięgał jej rady nie tylko w kwestiach prywatnych, np. w sprawie wyboru żony, czy konkubiny, ale także w sprawach państwowych. Sułtan, jak każdy prawowierny muzułmanin mógł mieć „tylko” cztery żony, reszta kobiet w haremie była więc konkubinami. Małżonki sułtana otrzymywały tytuł kadin, ale po urodzeniu syna zmieniały go na haseki sultan, a w przypadku urodzenia córki – haseki kadin. W dynastiach osmańskich nie przestrzegano zasady dziedziczenia tronu zgodnie ze starszeństwem synów, która regulowała zasady następstwa tronu w dynastiach europejskich. Kolejnym władcą mógł być więc którykolwiek z męskich potomków sułtana, co rodziło rywalizację i konflikty wśród tych kobiet w haremie, którym dane było powić chłopca. Każda marzyła, by w przyszłości zostać Valide Sultan i cieszyć się władzą oraz niezależnością.
Zgodnie z rygorystyczną etykietą niewolnicy nie było można odezwać się do władcy ani na niego spojrzeć. Kiedy wzrok sułtana łaskawie spoczął na jednej z niewolnic i spodobała się mu ona na tyle, że zechciał z nią spędzić noc, nie oznaczało to jednak sukcesu. Eunuch dyskretnie wyprowadzał ją z haremu, by nie wzbudzać zawiści innych kobiet. Potem wybranka sułtana była poddawana starannym i długotrwałym zabiegom: kąpieli, starannej depilacji, podczas której z ciała kobiety usuwano wszelkie zbędne włoski, starannie ją czesano, ubierano w piękne szaty, skrapiano wonnościami i prowadzono do sypialni władcy. Zabiegi te trwały dość długo i zdarzało się, że znużony władca usnął i jego wybranka jak niepyszna wracała do siebie, nie zdążywszy nawet popisać się swymi umiejętnościami w ars amandi. Niektórzy władcy mieli po kilkaset konkubin, więc niektóre z nich umierały jako dziewice, bo władca nawet nie zauważył ich istnienia.Niewolnice przed przyjęciem do haremu poddawano starannym badaniom, jednak ostateczną decyzję podejmowała matka panującego. Jeżeli dziewczyna przeszła pozytywnie wstępną selekcję, poddawano ją starannej edukacji: uczono ją zasad islamu, języka arabskiego i perskiego, kaligrafii, etykiety dworskiej i zapewne także ars amandi. W tym zamkniętym świecie haremu panowała sztywna hierarchia: na samym szczycie, jak wiadomo stała valide sultan – matka sułtana, potem jego cztery legalne żony i jego aktualne faworyty, czyli ulubione konkubiny, które aktualnie obdarzał swymi łaskami. O byciu żoną żadna z niewolnic nawet nie marzyła, ale faworytą sułtana mogła zostać każda, o ile oczywiście władca zwrócił na nią uwagę, a potem udało się jej zadowolić go w łożu.
Jeżeli któraś z niewolnic spędziła noc z sułtanem odnotowano ten fakt w stosownych księgach, bowiem niosło to ze sobą określone polityczno-finansowe konsekwencje. Faworyta mogła się cieszyć znacznie większymi przywilejami niż reszta kobiet w haremie, a niewolnica, zyskawszy łaski władcy, otrzymywała status kobiety wolnej – konkubiny.
Kobiety w haremie toczyły między sobą zażartą wojnę o miejsce w łożu panującego. O przyjaźni między nimi nie było mowy, często zdarzało się, że niegdysiejsza „przyjaciółka” dosypywała truciznę do potrawy kobiety, która cieszyła się jej zdaniem zbyt wielką przychylnością władcy. Nierzadko wyławiano ciała mieszkanek haremu z Bosforu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz