Historie dawnego haremu...

Historie dawnego haremu... część 1.

          Muzułmanie do dziś w przeważającej większości praktykują wielożeństwo, a zwyczaj poligamii zapoczątkował sam prorok, Mahomet.


 Po bitwie pod Uhud w 625 roku, w której poległo wielu wyznawców Allaha, Mahomet nakazał tym, którzy pozostali przy życiu, by zawierali małżeństwa z wdowami po poległych, nawet jeżeli wcześniej byli już żonaci.Zgodnie z jego nakazem, każdy miał poślubić tak wiele kobiet, jak zdoła utrzymać. Później prorok ogłosił, iż każdy prawowierny muzułmanin powinien mieć do czterech żon, jeżeli oczywiście pozwala na to jego stan majątkowy. Stąd wniosek późniejszych interpretatorów Koranu, że mężczyzna wyznający islam, ma prawo mieć cztery żony i dowolną liczbę konkubin.

Bardziej zamożni miewali po cztery żony oraz wiele konkubin, co z czasem prowadziło do powstania tzw. poligamii haremowej, a ilość kobiet w haremie świadczyła o jego wysokim statusie społecznym i zasobności portfela. Zdarzało się bowiem, że liczne haremy miewali zamożni starcy, których stan zdrowia i kondycja fizyczna nie pozwalały na korzystanie z uciech łoża, nawet z jedną kobietą.

Najliczniejsze haremy posiadali muzułmańscy władcy, w tym sułtani Imperium Osmańskiego. Słowo harem nie oznacza bynajmniej miejsca, w którym władca mógł do woli zaznawać rozkoszy łoża z jedną lub wieloma kobietami. Wręcz przeciwnie, harem znajdował się w każdym muzułmańskim domu, nawet jeżeli jego właściciel miał tylko jedną żonę. Goście przychodzący do takiego domu, byli przyjmowani w jego części zwanej selamlikiem, czyli pokojem powitań, natomiast harem to prywatna część domu, przeznaczona wyłącznie dla gospodarza i jego rodziny.

"Harem (z arab. ulga, zakaz); od arab. harim („miejsce zakazane lub święte”) inaczej perski: sarāy, zenana – prywatna strefa w tradycyjnym muzułmańskim domu. Część tradycyjnego domu muzułmańskiego zamieszkana przez kobiety, żony i nałożnice muzułmanina oraz ich dzieci tam mieszkające."

W pałacach muzułmańskich władców w tej części domu mieszkało tyle kobiet, że powstała konieczność wznoszenia odrębnych budynków, które mogłyby pomieścić taką ilość niewolnic. Żonami sułtana były muzułmanki, natomiast do haremu w charakterze niewolnic trafiały wyłącznie chrześcijanki lub żydówki, gdyż Koran zabraniał brania w niewolę muzułmanek. Haremy największych władców przypominały często odrębne miasto mieszczące się na terenie pałacu, mieszkało tam kilkaset osób, włącznie ze służbą i eunuchami. Ich nadzorcą był kizlaragasi, który był trzecią co do ważności, po wezyrze i najwyższym sędzią islamskim, osobą w imperium.